usul usul

"biri elime ya da ayağıma makas atmış gibi, usul usul sökülüyorum.
büzüş büzüş.
gelip yeniden örer misin beni?"

haziranın ortaları, nevşehir

smells like teen spirit

geçen gün yazlıkta eski günlüğümü buldum. yenisi olmadığına göre, tek günlüğüm.. biraz utanarak kendimden, biraz da kendime acıyarak, okudum hepsini. o monet tablosuyla kaplı koca defter, (buradan elbette barca'ya en derin selamlarımla) "i hate myself and i want to die" şeklinde özetlenebilir.. şimdi buraya almak tuhaf olacak ama özeti birazcık açmak adına bir örnek..

on yıl önce 7 mayıs.

"kendimle konuşurken yakalıyorum kendimi. 'zavallı' diyorum; üzüldüğüm, acıdığım başkasının hayatıymış gibi. 'zavallı------'. titriyorum. anormal hayatıma normal duruşlar yamalıyorum. provasını yapıyorum 'günaydın'ların, 'iyi akşamlar'ın... komadayım oysa, sürekli.

(...)

birilerine anlatmaya çalışırken kendimi, daha çok nefret ediyorum kendimden... sürekli bir dargınlık içindeyim. kendime darılıyor, yine kendimin affını istiyorum. (başım dönüyor; gözümün önüne deniz geliyor.) olamıyorum! var olamıyorum bir türlü. "neden eskisi gibi değilim?" sorusunu sormamak için kendime çok direniyorum. çünkü her soru cevabından çok daha kötü başka soruları beraberinde getiriyor..

(...)

mutluluktan gece uyurken bile gülen leyla'yı kıskanıyorum. onun gibi olamadığım için yine kendimi suçluyorum..

(...)

dergiden çeşitli kursların telefonlarını, tarihlerini alıp yazıyorum. bir türlü olamıyorum, var olamıyorum! acımıyorum kendime, nefret ediyorum ondan, ben olmadığı için.

'oysa insan istediği kadardı.' "

ah zavallı ben.. biri hemen bana sarılabilir mi?

sezonu açtık