fincan okumak

fincan okumak sevgilimin icadıdır. o fincana bakar. biraz durur. biraz daha bakar. sonra fincanın içindeki herşey bir başka şeye dönüşür. en güzeli de hepsinin sonunda bir hikayeye dönüşmesidir. kocaman anaç bir tavuk fincanın dibine çöreklenmişse, emre onu görür, konuşturur. ona eğilen atkuyruklu kızı ben yapıp, kuyruklu yıldızları eteğime takar. havada asılı bir kütle belirirse yakında, o gökadaya da evimiz denir. evimizde bir de atölye olur. orası evin hem içindedir hem de dışında. ben orada resim yaptırılırım. o yüzden ben "ay sen fala mı inanıyorsun" diyenlere, "hayır, ben sevgilime inanıyorum" derim.