biri diğerini severse

bir film izledim. içimden, biri diğerini severse görünmez bile olabiliyor dedim. kimse duymadı. ama ben parmak uçlarımdan başlayarak şeffaflaştım. aynaya doğru adım attım. arkamdaki camı, camın yanındaki kitaplığı, kitaplığın altındaki çiçeği, yatağımı ve bazen üzerine yattığım kilimi gördüm. kendimi göremedim ama bunun bir yanılsama olmasının kuvvetle muhtemel olduğu düşüncesiyle bunu önemsememeye gayret ettim. düşüncelerim de şeffaflaşırsa günün birinde, işte o zaman görünmez olurum diye geçirdim içimden. içim dışıma çıkarsa, dışım camdan kaçarsa...

sonra seni seviyorum dedi kadın, gülümseyerek...