Salı, Ekim 09, 2007

even though i know


[even though i know everything i need to know about you
you still hideaway]

Cuma, Ekim 05, 2007

b planı

tuttum onu. çelimsiz bileklerinden tutup ittim. git buradan. zayıf, güçsüz kollarını tutup hırpaladım onu. gözlerine bakmamaya çalışarak. bakmamalıyım. olur da ağlarsa ya da umulmadık mahzun bir ifade yerleşirse gözlerine her şey unufak olur. bir kurabiye gibi. bir kavgada, ki neredeyse hiç dahil olmam, en korktuğum şey karşımdakinin ağlamasıdır. özür dilerse barışırız, kararlılıkla karşılık verirse kavgaya devam ederiz. ama ya ağlarsa? işte o zaman uygulayabileceğim bir b planı olmaz. "allahım ben ne yaptım?" derim. kendi çelimsiz kollarımı ellerine verir, "al beni, ne yaparsan yap" derim. ne yaparsa yapsın sakinleşmeyen insanlardan nefret ederim. öfkem genellikle 3 dakika sürer. sonra salonun ışıkları yanar, herkes yanındaki yabancıya "ağlamış mı" diye bakar. ağlamışsa bir "oh" çeker. yalnızlıktan en çok korkan hayvan insandır.