davet

sizinle bir oyun oynayalım mı?

25.nisan.2008

allah kulunun ayaklarını alırsa kanat verir ona, diyor mevlana. amenna.

bebek

ben küçükken leyla da küçüktü ve işte ikimiz de bir hayli salaktık. bir gün ben okuldan eve gelmiştim ve leyla henüz okula gidecek yaşta değildi. benim bir pahalı bebeğim vardı. yurt dışından mı gelmişti pek hatırlamıyorum ama epey güzeldi, onu hatırlıyorum. işte evimiz giriş katındaydı ve camdan içeriyi görmek mümkündü. eve girmeden evvel içeri bakmaksa gereksiz bir alışkanlıktı benim için diğer bütün alışkanlıklarım gibi. camdan baktım işte o gün de ve leyla bebeğimi tükenmez kalemle boyuyordu. koştur koştur eve girdim. leylayı tartakladım. daha doğrusu tartaklamaya çalıştım. ama diğer kızlar gibi saç çekmeyi, cimciklemeyi felan beceremezdim. ben genelde ağlardım ve ağlarken de güç gösteremediğimden karşımdaki beni tartaklamasın diye savunmaya geçerdim. kavgadan anladığım buydu benim, savunmaya geçmek. leyla beni bir güzel dövmüştü işte. üç yaş küçüktü benden ama maşallah elleri üç katı randımanlıydı benimkilerden. olan olmuştu işte.. hem bebekten olmuştum hem de moralden...

let it die