"i guees i hoped to see you soon.."
şimdi ben olduğum yerde sabitim. etrafımdaki her şey mobil. duruyorum. bekliyorum. izliyorum. insanlar geliyor. insanlar gidiyor. arada bana bakıyorlar. su getiriyorlar. nasılsın diyorlar. hep geliyorlar ve gidiyorlar. sıklıkla konuşuyorlar. çoğunlukla anlamıyorum. anladığımdaysa bunun bir rüya olduğunu farkediyorum. geliyorlar, konuşuyorlar ve gidiyorlar. ilgileniyorlar benimle. ben öyle düşünüyorum hiç değilse. tırnakların hiç uzamıyor mu senin? tırnaklarım hiç uzamıyor benim. bana nedense pek bir şey olmuyor. sabitim ve bekliyorum. insanlar geliyor ve konuşuyor ve gidiyor. bir türbe ziyareti gibi bazen. okuyup üflemeler... bazen bir manzaraya karşı gibi. çay içiyorlar, düşünüyorlar. iyi olmamı diliyor gibiler. ama tırnaklarım neden hiç uzamıyor benim? yeterince beklediğimde her şey başa sarıyor. insanlar hiç gelmemiş gibi geliyorlar yine, yine hiç konuşmamış gibi konuşuyor, hiç bakmamış gibi bakıp, beni hiç görmemiş gibi görüyorlar. bakmakla görmek çoğu zaman farklı şeylerdir çünkü. annem yanımdan ayrılınca hafif bir serinlik oluyor. yoo, kötü değil. iyi gibi aksine. ferahlıyorum gibi. kendimi anlatmak çok zor, bunu kimse bilmiyor. geliyor ve gidiyorlar. sabit olduğumu farketmiyor olabilirler mi acaba? sabitim ve bekliyorum. babam, kendi kısa, yankısı uzun süren konuşmalar yapıyor benimle. karar senin diyor hep, karar senin.
karar benim.
onu tekrar görmeyi umuyorum şimdilik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder