hele ilkbaharda asla..

bir kitap okuyorum. nalan diye bir karakter var.. adama "saril bana" diyor, ikisi de sarhosken, sonra adam sarilinca da "beni seviyorsun" diyor.. adam hayli dalgin biraz da saskin "anlamadim.." diyor.. bu sefer cilgin karakter nalan "biliyordum.. beni seviyorsun." diyor.. ilginc biri.. boyleleri lazım aslinda.. sonra yine ayni adama "beni hic birakma... beni sakin birakma hector... beni yazin birakma, sonbahar geldiğinde de... kisin da.. hele hele ilkbaharda asla..." diyor.. cevaben hector da "non problem, non problem" diyor saclarini oksayarak nalanin.. birini sevmek bu kadar az zaman icersinde oluveriyor iste.. nalan en deli haliyle bile bi adamin onu hic birakmayacaginin sözünü aliyor.. ayik ya da degil.. bir önemi yok zaten.. ayikken hayat zor zaten.. ama kastim alkol degil.. yani bazi insanlara baska seyler kafa yapar.. mesela bana cicek kokusu kafa yapıyor.. bilhassa yasemin.. dun de boyle, bu kokuyla kafam kiyakken, elimde bu kitap kocaman bir minderin ustunde, golgede uzanmısken telefonum caldı.. liseden arkadasim dez.. aslinda adi tuba, ama soyadinin bir kac manevrayla dez olusu onun da hosuna gittiginden sesini cikarmiyor.. neyse.. asil mevzu daha muhim ve kirilgan.. dez calistigi sirkette benim gibi birine ihtiyac duyuldugunu ve benim de bahsi gecen isi iyi yapabilecegimi dusundugunu vs anlatti.. epey sonra "nasilsin" dedi.. "iyiyim.. evlendim." dedim.. yalandan bir sok gecirdi.. "ne zaman? nasil?" dedi.. abartmak iyi olmazdi.. "yok canim, evlensem haber vermez miyim?" dedim yalandan.. o isi de yapamayacaktim ama yine de "bir dusuneyim ben" dedim.. bazi yalanlar yalan oldugu anlasılsa da soylenmeli.. nezaketen..

ve bu sabah.. sinava girecegim okula bakmaya gittim. baktim.. bu bakis bana simdiden sinavimin kotu gececegi hissini verdi.. darma duman bir sinif.. perdeler yerde.. siralar ayrik.. yildiz teknik universitesinde mimarlik fakultesinde.. bu bir isaret mi dedim icimden.. hep mimar olmak istemis birinin, memurluk sinavina mimarlik fakultesinde giriyor olmasi ne kadar trajik.. neyse.. trajik olmamaliyim.. ama elimde degil.. hep basimin ustunde o gri bulutla dolaniyorum.. mesela akmerkeze gittim, babamin gozlunu aldigimiz yere verip bir ton da laf etmem gerekiyordu.. sozde diyecektim ki "ayip degil mi ama, bunun cizilmeyecegini soylemistiniz.." gibi.. ama ne oldu, iceri girdim, gozluk yanimda degil.. kamera sakasi gibi.. geri ciktim... neyse.. daha kotu gunlerim olmadi degil..

yine bir dolu sacmalik oldu..

dipnot: kitabi merak edenler icin; alper caniguz, tatli ruyalar..