depresyon: astarı yüzünden pahalı

"falcı mısın sen?"
"hayır.. inanmam ben fala. fetiş nesnem bu benim.. kapalı kahve fincanı.."

..

kendi üstüne kapanması bir şeyin, her hangi bir şeyin, hayranlık verici değil mi? misal bazı insanlar vardır.. sinirlenince susarlar. sinirlenmeyince de susarlar. nasıl oluyor bilmiyorum.. her daim kendi üzerlerine kapanmaya meyilliler. hep üşüyorlarmış gibi, ama başka bir şey var. elbiselerinin astarından rahatsız oluyorlar. hınçlarını eteklerinden değil hep kendilerinden alıyorlar. hayır bu hiç hayranlık verici değil. hayranlık verici olan arızayı sevimli göstermek. hem de farkında olmadan. otobanın en sol şeridinde el frenini çekip arabayı terketmek.. içerdekini umursamamak.. evet bu ürpertici. bir filmin fragmanı gibi. ama naif buluyorum ben böyle ani ve tutarsız haraketleri. hayatımda böyle anlar olduğu için değil; daha çok.. bilemedim şimdi..

.

neyse.. şimdilik bu kadar. bu konuyu irdelemeye devam ederim belki. ilerde. belki bir beş yıl sonra..

.

sincerely;

lula the kor-unmasız. (kelimeleri hecelerine ayırmayı da bilmiyor bu)

.

dip not: bu başlıklar karın ağrısı gibi tınlıyorsa, yapacak bir şeyim yok.. düşünmeden oluyor. hiç düşünmediğim için önce benim sonra başkalarının karnı ağrıyabilir.. bir sinan çetin filmi gibi olmak istemezdim aslında.. üzgünüm.