çok melankoliğim bugün. tek rakibim kayahan. o derece. sabah kahvaltı vardı gazetede. sözde erken gelecektim. servissiz. olmadı. servise bile yetişemiyordum nerdeyse. 7 buçukta zor uyandım. takside topladım saçımı. toplanmadı ya neyse. kahvaltıya yetişemeyeceğimi bildiğimden atıştırmak için kepekli poğaça aldım. servisi gördüm ufukta, lakin yeşile dönmemişti ışık. şoför aradı beni. nerdeydim? görüyorum sizi ama karşıya geçemiyorum, ışık hala kırmızı dedim. çabuk ol dedi. ne demek istedi anlamadım. yeşil yanınca koştum. arka kapıyı açtı, bindim, oturdum. uyumayı diledim, beceremeyince gazete okudum. toplantıya apar topar girip serbestten sandelyesini istedim. vermedi mikrop. ben içerden almaya gitmeye yeltenince kalktı. ama bu sefer de istemedim. yazımı çok güzel bulduğunu ifade etti. "yazını çok güzel buluyorum. çok özgün" şeklinde konuştu. gülüyor musunuz siz de? evet bu sıkıcı lisan haberlere mahsus. öylece orda kalsın.. boyu devrilesice.. nergisle habere gittik. ritz carlton'a. şef beni biraz da bilerek yolladı. biliyor aslında öyle toplantıları sevmediğimi.. ürün tanıtımı vs.. ama kahvaltılıymış. acıdı kahvaltı edemedim diye. ben de onu üzmemek için gittim habere. nergisle. üff gerisini anlatmak istemiyorum. öfkeyle kalkan zararla oturur. taksici sahte para verdi. oysa naziktim nergise karşı. neyse. önemi yok şimdi. bloody saturdayi sormuş canavar. merak edilecek bir şey değil. bir kadının hamile olduğunu öğrenmesi gibiydi. bir ağlayıp açılacaktım. ama ayarım şaştı. önce açıldım sonra ağladım. pek isabetli olmadı. şef beni şefkatle yanına oturttu. teselli etti. izin verdi. hem cumartesi öğleden sonrası için hem de pazar için. emre sordu sonra "baban kim senin?" gülümsedim. cumartesi geçmişti salıydı günlerden. önemli biri değil babam, tanımazsın dedim. "o zaman annen.." dedi. hayır dedim. "bendeki cevheri hemen anlıyor insanlar siz hariç" dedim önderle ikisine. güldü emre, "bu gazetenin ve hatta haber merkezinin tam da senin gibi birine ihtiyacı vardı, değil mi önder?" dedi. güldük beraber. ben biraz mahçup.. bugün yine çok takıldılar bana. biri daha var. ama çok isim vermek istemiyorum. aklınız karışacak. işte o kişi de benim beraber habere gittiğim kişilerin aklını aldığımı söyledi. kimliğini unutuyormuş benle habere giden.. ne denir bilemiyorum. o yüzden susuyorum. ama şefe susmayı beceremiyorum her zaman. masama geldi, bu ne diye sordu. telefon dedim. yandan bir gülüş yerleşti yüzüne, hadi ya, dedi. ah pardon diye utandım. ne marka dedi, ben de hala akıllanmamış gibi, samsung dedim. bu sefer güldü.. okuyabiliyorum biraz dedi. ben daha çok mahçup oldum.. "ben.. afedersiniz.." dediysem de o gülmeye devam etti. güzelmiş telefonun, modelini merak etmiştim dedi.. söyledim, e 760 dedim. sonra gülerek uzaklaştı. seviyor beni.. ben de onu. en çok haber müdürümü sonra şefimi.. hiyerarşik bir sıralama gibi dursa da değil.. ayşegülü seviyorum sonra.. şeften sonra o gelmiyor misal.. aman allahım ne saçmalıyorum ben.. kimse durdurmuyor beni, hep ondan..
neden melankolik olduğumu anlatacaktım aslında ama sustum bir kere..
konuşamam..
8 yorum:
ifşa...
hım?
ne biliim?
ao
200603310143
anlamadım?? açık ve anlaşılır olmalıyız ali bey.
l.
bi hafta kayboldum neler olmuş lulacıma.. bi melankoliler bi kendini sevmemeler yine.. benim de zayıf noktalarıma basmalar.. yine =) "hep böle diil miydi?" diceksin "evet" dicem "genelde böle ben şahsen", sonra "amaa.." dicem, "arada bi başka türlü de olabiliyoruz ve ne de hoş oluyo değil mi ki?" şöyle bahardan bi gün çalıp karşılıklı türk kahvesi içmeler lazım artık bize lulacım. fincanı kapatıp açmamalısından.. orta şekerli benimkisi.
varsa yoksa nergisli stresli zamanları anlatıyorsun bize ama olmaz ki!! şu aklını başından aldıklarını anlat canım biraz da ;)
ya lula sen ne biçim yazar oldun yani annenle geçirdiğin zamanları yazsan bile daha güzel.bu iş sana yakışmadı yada sen acı çekince daha bi güzel yazıyosun.bye
atış serbest diye böyle uluorta hakaret etmek yok artık.
l.
lula, ne kadar kolaymis perde arkasindan ahkam kesmek! samimiyetini nede kolay somurmeye merakliymis "birileri", giderek cogaliyolar sanki..canim sıkılıyo artik buna cok fena.. hayal kirikligina ugramamak mumkun degil, gizlilik ne kadar kolay bir "guc"muste haberimiz yokmus.. sen devam et lula, hep en guzel yazmaya, imrenilmeye..
bir varmıış bir yokmuş.. ismi belli diil ve ismi lazım diil kardeşler ara ara prenses lula'ya koment bırakırlarmış. kim olduklarını kimsecikler bilmezmiş. onlar da buna saklanıp komentler yazarken zamanla kırar olmuşlar lula'yı. masal bu ya, aslında iyi insanlarmış onlar da ve yaptıklarından utanıp özür dileyeceklermiş prensesten. e prenses zaten dünya tatlısı. iki kardeşin içtenliğini takdir edecek ve herşeyi unutacakmış bağışlayıcılığıyla. mutlu haber koment kasabasında yayılacak ve tüm komentçiler tekrar neşe içinde yaşamaya başlayacaklarmış. masal burda bitmek üzereyken herkes koment meydanında elele tutuşup gökten düşecek üç elmayı bekleyecekmiş. biraz da böle belki..
Yorum Gönder